Blog 4 Naracoorte en Hals Cap
Door: Sitze
Blijf op de hoogte en volg Sitze
16 Februari 2015 | Australië, Grampians
Op weg naar Grampians National Park rijden we door geweldig uitgestrekte wijngebieden. Ruim 80 km lang links en rechts van de weg alleen maar ‘vineyards’, zover je maar kunt kijken (en dat is hier heeeel ver). Uit de datum bij enkele wijnhuizen valt af te leiden dat de wijnbouw hier nog vrij jong is, zo’n 15-20 jaar. Maar dat Australie een belangrijke wijnproducent is verbaast me niet meer. Wat wel verbaast is dat er maar weinig wijnhuizen zijn waar je als particulier terecht kunt.
Naracoorte.
We strijken neer in Naracoorte. We blijven 2 dagen op een camping met een enorm zwembad. Heerlijk verkoelend, bij een temperatuur van ruim 35 graden. Het stadje zelf is klein maar heel gezellig. Er is zelfs een McDonald!
De grote attractie van Naracoorte zijn de caves, grotten met een lengte van 5-6 km. Een van de grotten is de Bat-cave, met zo’n 30.000 bats. Vrij uniek, ook voor Australie. Helaas is de Bat-cave niet toegankelijk voor publiek. De mensen in de grot zou de bats te veel verstoren. Gelukkig zijn er camera’s in de grot geplaatst en de gids laat mij meekijken naar de drukte in de Bat-cave. Ik maak een tour door een aantal andere grotten onder leiding van een de, Sonja blijft lekker bovengronds.
Hals Cap.
Het Crampians National Park is een absolute toeristische trekpleister. Een must-see! Het is vrijdag (13 feb) en we besluiten om het weekend in het noorden van de Grampians te blijven, in Hals Cap.
Op weg naar Hals Cap passeren we de McKenzie Falls. We moeten een flink aantal trappen omlaag voordat we bij de voet van de waterval zijn. Het is duidelijk dry-season, de waterval is weliswaar breed, maar het donderende geraas van het water ontbreekt.
We passeren ook de restanten van wat eens een koffiehuis was. Het verhaal gaat dat het koffiehuis een vaste rustplek was voor bussen op weg naar Hals Cap. De eigenaresse kon de bus aan de overkant van de kloof aan zien komen en riep dan naar de chauffeur “How many today, Jack?”. Het geluid in de kloof draagt ver en Jack riep dan het aantal passagiers terug. Het koffiehuis had dan nog een half uur om alles voor het juiste aantal gasten klaar te zetten.
De camping in Hals Cap ligt midden in het centrum van het dorp. Het is opvallend druk op straat, zeker voor zo’n klein dorp. Op de camping krijgen we te horen dat alle plekken bezet zijn, omdat er het hele weekend een groot Jazz festival plaats vindt. Er zijn alleen nog een paar vrije plaatsen aan de rand, zonder water of stroomvoorziening. Jazz festival klinkt niet verkeerd, dus zetten we de camper maar neer op een een van de schaarse vrije plekken.
Het festival is een belevenis. Hordes (hoog) bejaarde Aussies, die van heinde en ver naar het festival komen. De meesten op hun paasbest en allemaal met een enorme badge opgespeld.
Op de bank in het bushokje zit een rijtje 70+ ers hun hamburgers weg te werken. Geweldig! Wij voelen ons ineens tot de jonkies horen :-)
De camping ligt vlak bij het festivaltenten, de jazz muziek schalt over het terrein. Populaire deuntjes, eerder dixieland dan jazzy. Maar toch prima.
Zaterdagochtend is de grote Street-parade. Alles en iedereen is in de hoofdstraat om naar de parade te kijken. De parade is een bonte verzameling van muziekanten en opgedofte mensen. Heel bijzonder om mee te maken.
Het absolute hoogtepunt voor ons zijn onze speciale gasten. We hebben de klapstoelen net neergezet en zitten aan het bier/fris, komt er ineens een kop tussen ons in. Een nieuwsgierige kangoeroe!! Spijtig genoeg hebben we geen mobieltje bij de hand. Anders hadden we een selfie van ons drieën kunnen maken. Sonja, kangoeroe en Sitze!
Het blijft niet bij die ene springer, in de loop van de avond springen er ettelijke kangoeroes langs ons heen. De Australiers kijken niet meer op of om, maar voor ons is het toch een bijzonder gezicht. De beestjes zijn totaal niet schuw. Een enkeling komt op er op zijn gemak bij liggen.
Vanaf de camping zijn er heel veel wandelmogelijkheden. Van eenvoudig tot zwaar. In Adelaide hadden we al vele uren gelopen, maar dat was een peultje vergeleken bij de wandelingen hier. De Crampians zijn lang niet zo hoog als de Alpen, maar een hoogteverschil van 800 meter overbruggen over rotsen valt niet mee. Over een wandeling van 10 km doen we al gauw 4 tot 5 uur. En dat bij een temperatuur van 35 graden of meer. Telkens als we in het dorp terugkomen, vinden we dat een flink ijsje welverdiend is!!
Het weer.
Het is alle dagen overdag ruim 30 graden geweest, met soms een uitschieter naar 40 graden. Op de campings horen we steevast dat dit een milde zomer is. Het is heel normaal dat de temperatuur wekenlang boven de 40 graden is. En hoewel we inmiddels als een beetje aan de hoge temperatuur gewend zijn geraakt, is het toch wel lekker dat het een milde zomer is. Moet er niet aan denken dat het elke dag meer dan 40 graden is. Het blijft tot laat op de avond warm genoeg om in T-shirt buiten te kunnen zitten, maar ’s nachts koelt het gelukkig flink af. Soms tot een graad of 16. Lekker om te slapen!
De camper heeft airco, maar wij vinden beiden een beetje overdreven om die te gebruiken als we op de camping staan. Alleen op hele hete dagen zetten we de airco aan voordat we gaan slapen. De luxe!
Naracoorte.
We strijken neer in Naracoorte. We blijven 2 dagen op een camping met een enorm zwembad. Heerlijk verkoelend, bij een temperatuur van ruim 35 graden. Het stadje zelf is klein maar heel gezellig. Er is zelfs een McDonald!
De grote attractie van Naracoorte zijn de caves, grotten met een lengte van 5-6 km. Een van de grotten is de Bat-cave, met zo’n 30.000 bats. Vrij uniek, ook voor Australie. Helaas is de Bat-cave niet toegankelijk voor publiek. De mensen in de grot zou de bats te veel verstoren. Gelukkig zijn er camera’s in de grot geplaatst en de gids laat mij meekijken naar de drukte in de Bat-cave. Ik maak een tour door een aantal andere grotten onder leiding van een de, Sonja blijft lekker bovengronds.
Hals Cap.
Het Crampians National Park is een absolute toeristische trekpleister. Een must-see! Het is vrijdag (13 feb) en we besluiten om het weekend in het noorden van de Grampians te blijven, in Hals Cap.
Op weg naar Hals Cap passeren we de McKenzie Falls. We moeten een flink aantal trappen omlaag voordat we bij de voet van de waterval zijn. Het is duidelijk dry-season, de waterval is weliswaar breed, maar het donderende geraas van het water ontbreekt.
We passeren ook de restanten van wat eens een koffiehuis was. Het verhaal gaat dat het koffiehuis een vaste rustplek was voor bussen op weg naar Hals Cap. De eigenaresse kon de bus aan de overkant van de kloof aan zien komen en riep dan naar de chauffeur “How many today, Jack?”. Het geluid in de kloof draagt ver en Jack riep dan het aantal passagiers terug. Het koffiehuis had dan nog een half uur om alles voor het juiste aantal gasten klaar te zetten.
De camping in Hals Cap ligt midden in het centrum van het dorp. Het is opvallend druk op straat, zeker voor zo’n klein dorp. Op de camping krijgen we te horen dat alle plekken bezet zijn, omdat er het hele weekend een groot Jazz festival plaats vindt. Er zijn alleen nog een paar vrije plaatsen aan de rand, zonder water of stroomvoorziening. Jazz festival klinkt niet verkeerd, dus zetten we de camper maar neer op een een van de schaarse vrije plekken.
Het festival is een belevenis. Hordes (hoog) bejaarde Aussies, die van heinde en ver naar het festival komen. De meesten op hun paasbest en allemaal met een enorme badge opgespeld.
Op de bank in het bushokje zit een rijtje 70+ ers hun hamburgers weg te werken. Geweldig! Wij voelen ons ineens tot de jonkies horen :-)
De camping ligt vlak bij het festivaltenten, de jazz muziek schalt over het terrein. Populaire deuntjes, eerder dixieland dan jazzy. Maar toch prima.
Zaterdagochtend is de grote Street-parade. Alles en iedereen is in de hoofdstraat om naar de parade te kijken. De parade is een bonte verzameling van muziekanten en opgedofte mensen. Heel bijzonder om mee te maken.
Het absolute hoogtepunt voor ons zijn onze speciale gasten. We hebben de klapstoelen net neergezet en zitten aan het bier/fris, komt er ineens een kop tussen ons in. Een nieuwsgierige kangoeroe!! Spijtig genoeg hebben we geen mobieltje bij de hand. Anders hadden we een selfie van ons drieën kunnen maken. Sonja, kangoeroe en Sitze!
Het blijft niet bij die ene springer, in de loop van de avond springen er ettelijke kangoeroes langs ons heen. De Australiers kijken niet meer op of om, maar voor ons is het toch een bijzonder gezicht. De beestjes zijn totaal niet schuw. Een enkeling komt op er op zijn gemak bij liggen.
Vanaf de camping zijn er heel veel wandelmogelijkheden. Van eenvoudig tot zwaar. In Adelaide hadden we al vele uren gelopen, maar dat was een peultje vergeleken bij de wandelingen hier. De Crampians zijn lang niet zo hoog als de Alpen, maar een hoogteverschil van 800 meter overbruggen over rotsen valt niet mee. Over een wandeling van 10 km doen we al gauw 4 tot 5 uur. En dat bij een temperatuur van 35 graden of meer. Telkens als we in het dorp terugkomen, vinden we dat een flink ijsje welverdiend is!!
Het weer.
Het is alle dagen overdag ruim 30 graden geweest, met soms een uitschieter naar 40 graden. Op de campings horen we steevast dat dit een milde zomer is. Het is heel normaal dat de temperatuur wekenlang boven de 40 graden is. En hoewel we inmiddels als een beetje aan de hoge temperatuur gewend zijn geraakt, is het toch wel lekker dat het een milde zomer is. Moet er niet aan denken dat het elke dag meer dan 40 graden is. Het blijft tot laat op de avond warm genoeg om in T-shirt buiten te kunnen zitten, maar ’s nachts koelt het gelukkig flink af. Soms tot een graad of 16. Lekker om te slapen!
De camper heeft airco, maar wij vinden beiden een beetje overdreven om die te gebruiken als we op de camping staan. Alleen op hele hete dagen zetten we de airco aan voordat we gaan slapen. De luxe!
-
16 Februari 2015 - 10:55
Marja:
Hoi Son en Sitz,
Wat een leuk verslag weer!
p.s. Son wil jij Gerro ook toevoegen? ik heb dit naar hem doorgemaild maar hij wil ook graag lid zijn!
De school staat er nog, was maar een mini klein brandje ;)
groetjes en genietze Marja -
16 Februari 2015 - 18:22
Ingrid:
Hoi Sonja en Sitze,
Wat geweldig die kangoeroes en wat doen jullie veel bij die warmte. afgelopen nacht hadden we nachtvorst maar dan wel lekker zonnig weer overdag. Bedankt voor de kaarten en gelukwensen alles is aangekomen, De kogel is door de kerk bij het eiland, Sonja en Yvonne en Richtje en Jolanda moeten weg. Verdrietig natuurlijk. Afgelopen vrijdag een mini brandje gehad, ik was vrij dus alleen van horen zeggen, en om 4 uur ff wezen kijken, veel stank maar was vandaag al weer over. Verjaardag heel gezellig en deze keer overdag gevierd dus de avond bankhangen, goed bevallen. Nog steeds bezig met een camper maar duurt wel even, mijn geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld, wil zo graag hebben.
genietze weer, knuffel Ing -
16 Februari 2015 - 20:07
Gerro:
Hoi Sonja en Sitze, Leuk om te lezen hoe het jullie vergaat. Ik krijg ook al weer zin om ergens heen te gaan. Maar niet naar 30 graden Celsius. (Gebruiken ze geen Fahrenheit daar?) Jammer dat er geen vork is voor en onverwachte gast..... Ontmoet je ook andere toeristen onderweg. Volgens mij zijn er ook wel eens fietsers. Veel plezier onderweg en ik ben benieuwd naar jullie volgende avontuur. Groetjes, Gerro
-
16 Februari 2015 - 23:08
Keresztély :
Hallo Sonja en Sitze,
Wat een leuke verhalen. Blijf het gek vinden dat jullie aan de andere kant van de wereld zitten. Vooral het tijdsverschil is even wennen. Ben blij om te lezen dat jullie al nieuwe dierenvrienden hebben gemaakt. Wat een temperaturen ongelofelijk we fijn dat jullie er al een beetje aan gewend zijn.
Veel plezier nog en ik zie de nieuwe verhalen met spanning tegemoet.
Liefs Keresztély
PS: nogmaals ben echt heel blij met de oorbellen. -
17 Februari 2015 - 12:31
Ria Meeuwse:
Hallo Sonja en Siets,
Wat een interessant verhaal weer en wat beschikt Siets over een geweldige schrijverskwaliteit. Volgens het woordenboek betekent het woord bat vis, dus ga ik er vanuit dat er honderden afbeeldingen van vissen in de grotten te zien waren. Het is wel echt genieten voor jullie en vooral ook afwisselend wat jullie te zien krijgen. Toch leuk om je weer eens jong te kunnen voelen, iets waar je vooral nog even van moet profiteren.
Donderdag en zaterdag komen er eindelijk kijkers voor het huis. De makelaar heeft een foto van de kamer als trekker op Funda geplaatst omdat het huis er aan de buitenkant gewoon uitziet, maar binnen erg aantrekkelijk is ( nou ja, volgens velen). Ik ga nu dus maar gauw aan het opruimen en stofzuigen.
Ik verheug me nu al op het volgende bericht.
Groeten,
Ria
-
19 Februari 2015 - 11:07
Karin B.:
klinkt allemaal heel goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
lekker dat jullie zo genieten!
hier business as usual:-) je mist dus niks...
groetjes en leuk om te lezen en zo een beetje contact te houden.
groetjes!
-
07 Maart 2015 - 19:22
Andre:
Hallo Sonja en Sietse,
eergister jullie blogadres van Ben gekregen, heb net met veel plezier vanaf blog 4 gelezen. Ben moet mij even uitleggen hoe ik aan 1 t/m 3 kom.
Begrijp ik het goed dat Sietse de schrijver is ? of schrijven jullie samen? Heel erg leuk geschreven!
De witte vogels met kuif zijn Kaketoe's, maar dat weten jullie inmiddels vermoed ik. Zoals jullie weten was ik wel van de vogels. Kan en ken niks behalve wat geschiedenis en wat bescheiden ornitologische kennis.(het laatste tot ergernis van de kids vroeger). Kwam in Oostenrijk overigens een steenarend tegen 2.30 spanwijdte tegen en dan 3 meter boven je hoofd.
Het stukje over de robben is jaloersmakend. Dat zou ik heel graag willen zien . Vind ze zo fascinerend als walvissen. Het stukje over die twee meiden die 4.5 mnd door Australie gingen was ff herinnering aan Bente die met Eva ook zo'n trip ging maken, maar Eva had zoveel heimwee dat ze (helaas voor Ben) weer snel terug waren. De positieve keerzijde is dat het wellicht met Jiri niet zo zijn gelopen.
Ben heel benieuwd naar de volgende info.
Enjoy,
Groet,
Andre
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
