Blog 5 De eerste koala's

NB door een storing bij de site van Waarbenjij kon ik een paar dagen niets plaatsen. Dat ga ik vandaag en morgen inlopen :-)

De laatste dag in Hals Cap zijn we nog naar de top van de Boronia Peak gewandeld. Beter gezegd, naar de top geklauterd. Het begon als een gewone wandeling, maar het werd allengs steiler. Het laatste uur was het alleen nog maar klauteren geblazen. Zo nu een dan gaf een geschilderde pijl op de rots aan welke richting we op moesten gaan. Boven in de schaduw van een rotsblok ‘geluncht’, met een geweldig uitzicht over het stadje en de camping.
Die laatste dag in Hals Cap was ook echt heel heet, meer dan 40 graden. Ook om middernacht was het nog zo’n 38 graden. De airco van de camper ging er zelfs van zweten!

We hebben Hals Cap en de Grampians verlaten en zijn op weg naar de kust. Doel: de bekende en befaamde Great Ocean Road.
De Great Ocean Road loopt grofweg van Warrnambool tot aan Torquay. Dat is zo’n 255 km. Maar wij doen alsof de Great Ocean Road al in Portland begint. Voor de niet-aussies, dat is wat meer richting Adelaide. Op naar Portland, dus. Onderweg zakt de temperatuur al snel, zelfs tot onder de 25 graden. De camping in Portland ligt prachtig, tussen strand en stadje. Wij kijken uit op een prachtig blauwe zee. Maar dan de temperatuur,… slechts 21,5 graden. We vernikkelen van de kou.
Thuis in Koog vinden we dat een “lekker temperatuurtje”, maar hier lopen we allebei met dikke fleece truien. De overgang was iets te heftig, van een dikke 40-plus naar een 20-plusje. KOUD!

Vlak bij de camping is het Information Centre. Een allervriendelijkste dame heeft twee goede adviezen. Zij raadt ons aan om zeker naar Cape Bridgewater te rijden. Daar kunnen we de grootste kolonie robben van South-Australia zien. Ze zegt er niet bij dat het vanaf de parkeerplaats nog dik een uur op-af-op-af lopen is voordat je de eerste ‘seals’ ook werkelijk te zien krijgt. Maar de wandeling is zeker de moeite waard. Twintig, dertig robben vlak onder ons, lekker luierend op de rotsen. Wij kunnen niet afdalen, daarvoor is de rots waarop we staan te steil. Het is een prachtig gezicht om te zien hoe lomp de beesten zich op de rots voortbewegen, maar hoe soepel en elegant het in zee gaat. En hoe gemakkelijk zij zich weer op de rots door de golven laten ‘afzetten’.

Het tweede advies van de informatie-dame is om op de camping in Narrowong te gaan staan. Dat is vlakbij Portland en zij woont daar zelf. De camping is een free campsite (gratis dus, dat spreek wel aan) midden in het bos en bovendien zitten daar veel koala’s. “No guaranty” zegt ze er wel bij.
Nou hoef je tegen Sonja maar een keer Koala te zeggen en hup, dat wordt inpakken en rijden!
De informatie-dame heeft geen woord te veel gezegd. De camping ligt in een prachtig bosgebied. Tot onze verbazing staat er als we aankomen al een tiental caravans/campers. In de loop van de middag komen daar steeds weer nieuwe kampeerders bij. Het kan toch niet zo zijn dat die allemaal bij het Information Center langs zijn geweest?
We lopen een rondje op en in de buurt van de camping, maar geen koala te zien.
De camping ligt in het bos ligt en er is geen verlichting. ’s Avonds zien we lichtjes over de camping lopen op weg naar de enige wc op het terrein. Ook de wc heeft geen licht. Grappig! Zonder lampje zie je echt geen hand vol ogen, dus ook wij moeten met lampje op weg naar de wc.

Als we ’s morgens de camping afrijden zien we de eerste koala. Een plaatje om te zien. Onverstoorbaar kijken de kraaloogjes ons aan als we dichterbij komen. Even laten nog een koala en weer wat verder nog twee. Zo relaxed, zo onverstoorbaar, rustig hangend opeen boomtak. Sonja’s dag is helemaal goed! (en mijn dag ook wel :-)

Na een tussenstop in Koroit (weinig interessants om te vermelden) zijn we naar Tower Hill gereden. Volgens de gids zouden we hier koala’s, emu’s, kangeroes en een soort stekelvarken moeten kunnen zien. De koala’s en emu’s hebben we gezien, gek genoeg geen kangoeroes en al helemaal geen stekelvarken. Een koala in diepe slaap, werd even wakker toen ik een foto maakte en ging toen weer heel rustig verder slapen. Heerlijke beestjes, konden wij maar zo relaxed door het leven…

Inmiddels staan we in Warrnambool, de grootste plaats in het Great Ocean Road traject. Er zijn zeker 5-6 grote campings in deze stad, wij belanden echt per ongeluk op de camping aan het strand. Het is maar twee minuten lopen naar het strand. De temperatuur is gelukkig weer opgelopen tot een graad of 28. We raken weer wat opgewarmd!
Op de mail lezen we dat het thuis rond het vriespunt is. Wij hebben deze avond om 20:00 uur nog heerlijk langs het strand gelopen, een laag zonnetje en een lekkere temperatuur. Het leven is hier zo gek nog niet. Sorry thuisfront…