We zitten inmiddels een paar dagen in Sydney. Dit keer in een tamelijk oud appartement, opnieuw via AirBnB gehuurd. Oud, maar in een hele gezellige buurt.
Vanuit de Red Desert van Alice Springs zijn we terecht gekomen in het Red District van Sydney. Het is echt een roze buurt. Links en recht de nodige ‘adult’ shops, compleet met dames wachtend op klanten. Maar op alle uren van de dag erg gezellig en levendig. Om de hoek zijn oneindig veel eettentjes, meestal erg klein. Sommige ontbijt-tentjes zijn zo klein dat er 1 tafeltje binnen en 2 tafeltjes op de stoep staan. Altijd vol met mensen. De buurt is bovendien een aantrekkelijke plek voor backpackers, gezien de vele locaties en mogelijkheden voor rugzak toeristen.
Sydney is homo-friendly, dat mag bekend zijn. De gay scene is in deze buurt dan ook ruim vertegenwoordigd. Zo ruim, dat een van de banken de pin-automaten zelfs heeft gepimpt en heeft omgedoopt tot gAyTM. Heel bijzonder.

Ook bijzonder is dat Sonja Won Ton Noodle Soup heeft gegeten. We liepen door China Town en heel veel andere keuze dan noodle soup was er niet, maar ze vond het nog lekker ook! Ja, er komt langzaam aan wat variatie in haar menu van broodje kaas afgewisseld door broodje kaas :-)

Volgens Lonely Planet heeft de buurt de laatste jaren een flinke ‘upgrade’ ondergaan. Wij zien dat ondermeer aan voormalige opslagloodsen die heel fraai zijn omgebouwd tot luxe wooneenheden.
Toch is de ‘sfeer’ echt anders dan in Melbourne. De mensen hier lijken veel meer haast te hebben. Geen tijd om te wachten. Meer haast op de roltrappen, veel meer door rood overgestoken dan we in eerdere steden hebben gezien. Misschien gek, maar wij ervaren Sydney als de minst relaxte van de steden de we bezocht hebben.

Uiteraard hebben we het Sydney Opera House en de Sydney Harbor Bridge bezocht. Het Opera House is echt een heel fraai stuk architectuur. Het ligt bovendien op een buitengewoon mooie plek. We hebben er omheen gelopen, hebben het gefotografeerd, maar zijn er niet binnen geweest. Er waren alleen guided tours, daar hadden we even geen zin in.
Daarna de Sydney Harbor Bridge. Waarschijnlijk een van de weinige bruggen in de wereld die je kunt ‘beklimmen’. Het is een boogbrug en onder begeleiding is het mogelijk om de boog van de brug te beklimmen. Letterlijk tot boven op de brug. Van een afstand hebben wij kleine groepjes inderdaad naar boven zien lopen. Nu heb ik enorme hoogtevrees, dus de Bridge Climb is voor mij absoluut uitgesloten. Zelfs het voetpad op de brug ligt al zo hoog boven de baai dat ik een paar keer diep moest ademhalen voordat we de brug opliepen. Maar we zijn de brug heen en terug over gelopen!

De wijk Docklands ligt aan de voet van de Harbor Bridge. Een voormalige havenbuurt, die op het moment waarschijnlijk vooral wordt bevolkt door Sydney Yuppies. Heel toevallig liepen wij op 17 maart door de Docklands. ’s Morgens hadden we op tv premier Abbot (!) in een toespraak iets horen zeggen over gematigd drankgebruik tijdens St Patrick. Er ging niet meteen een belletje af. Maar 17 maart is St Patricks day, een dag die uitbundig gevierd wordt. De pubs en terrassen zaten overvol met groen uitgedoste mensen. Groene hoedjes, groene brillen, groene shirts en ga zo maar door. En uiteraard Ierse muziek! En heel veel bier en whiskey. Heel veel! Toen we onderweg een aantal minder stabiele mensen tegen kwamen, viel ineens het muntje over de toespraak.

Iets buiten Sydney aan de Stille oceaan ligt Bondi Beach. Een spierwit strand met een groen/blauwe zee. Op de dag dat wij daar waren was het behoorlijk warm, maar waaide het stevig. We hebben even op de boulevard gezeten en werden daar al bijna gezandstraald. Alleen de echte die-hards bleven op het strand liggen, de rest van de strandgangers troffen we op het grote grasveld wat verderop. Heel jammer, het zeewater voelde namelijk heerlijk lauw-warm!

Een verbazend fenomeen zagen we bij Sydney Paddy’s Market. De markt zelf is een overdekte markt op de begane grond in een enorm groot gebouw. Daarvoor een groot plein met bekende fastfood restaurants als McDonald’s en KFC. Tot zover niets vreemds.
De verbazing kwam toen we het plein opliepen. Er bleken honderden, ja echt honderden, bejaarden op het plein te zitten. Overal waar je keek zaten 70-plussers met McDonalds frietjes en ijsjes. En ze hadden allemaal een gele sticker op hun shirt of jasje met een busnummer. We zagen een groepje met “BUS 328” en een ander stel met “BUS 219”. Kennelijk met bussen vol een dagje uit naar Paddy’s en daarna gezellig lunchen bij Mac. We zijn even tussen de bejaarden gaan zitten om een appeltje te eten en we voelden ons ineens jong!

Ik heb eerder geschreven dat de vogels in elke gebied of elke stad lijken te verschillen. Sydney is geen uitzondering. Ook hier hebben we opnieuw kleurrijke papegaaien gezien. En absoluut aan mensen gewend. Tijdens de lunch komen ze op je tafel om een snaveltje mee te pikken. Brutale beestjes met prachtige kleuren.

Sydney zit er nu bijna op. Hierna vliegen we door naar Brisbane, waar we voor de verandering een luxe appartement hebben gehuurd. Ik ben benieuwd.