Blog 6 Great Ocean Road

Ik heb al eerder geschreven dat het eerste doel van onze reis is om de Great Ocean Road te doen.
De meeste toeristen rijden de Great Ocean Road van oost naar west (Melbourne richting Adelaide), wij doen dit tegengesteld.
Vanaf het vertrek uit Adelaide is het heel rustig op de weg geweest. De rust verdwijnt als we vlak na Warrnambool aan de Great Ocean Road beginnen. Er rijden tientallen bussen, huurcampers en een enkele auto tegemoet, terwijl het op ‘onze’ weghelft vrijwel stil is. Opvallend is het aantal chinese bussen op deze route, herkenbaar aan de chinese aanduidingen op de bus.

De Great Ocean road kronkelt langs de kust en de weg stijgt en daalt behoorlijk. De vergezichten zijn werkelijk prachtig. Er is een groot verschil in de soort kust voor en na Cape Otway.

Op de route voor Cape Otway bestaat de kust vooral uit een soort kalk-zandsteen, een lichtgele en vrij zachte steensoort. Door zee en de wind slijpen de zachte steen uit waardoor er grillige zuilen en bogen ontstaan. Heel bijzonder is dat vooral de wind veroorzaker is van de ‘strepen’ in de zuilen.
Sommige zuilen zijn tientallen meters hoog. Door de stijle kliffen is het vrijwel nergens mogelijk om de zee in te gaan. Omdat de steen betrekkelijk zacht is hebben zee en wind vrij spel en veranderen de zuilen in een betrekkelijk korte tijd. Over tien jaar is er waarschijnlijk een totaal ander ‘zuilenbeeld’ dan nu het geval is. Sommige zuilen zullen dan verdwenen zijn en er zullen nieuwe zuilen bijgekomen zijn. Een goed voorbeeld zie je bij waarschijnlijk de meest bekende zuilenrij, namelijk “The Twelve Apostles". Van de twaalf apostelen zijn er inmiddels al zes in zee verdwenen. Maar het is nog steeds verreweg de grootste trekpleister op de route. Er is zelfs een apart Informatiecentrum voor de 12 apostelen waarvandaan je een helicoptervlucht kunt maken. De heli’s vliegen af en aan en desondanks staat voor de vlucht van een kwartier staat een enorm lange rij mensen te wachten.

De 12 apostelen zijn zeker mooi, maar eerlijk gezegd vinden wij de rotspartijen en zuilen die we eerder op de route zagen een stuk imposanter. Al die verschillen zuilen hebben namen gekregen. Zo hebben wij de London Bridge, de Loch Ard Gorge en Bay of Martyrs kunnen bewonderen.
(Ik zal foto’s toevoegen die een goed beeld geven van deze prachtige iconen.)

Cape Otway is het zuidelijkste deel van de Great Ocean Road. Otway is een nationaal park en bekend om het grote aantal koala’s dat er leeft. Op de zuidpunt van de cape staat de een na oudste vuurtoren van Australie. Overigens vind je langs de hele kust vuurtorens. Niet verwonderlijk, de kust wordt ook de Shipwreck Coast genoemd. In de afgelopen eeuwen zijn er honderden schepen op de kust vergaan. Onderweg zijn we regelmatig gestopt om een vuurtoren te bekijken, maar heel veel bijzonders is er eigenlijk niet aan een vuurtoren te zien.

Vanaf Cape Otway ziet de kust er totaal anders uit. Zwarte rotsplaten, afgewisseld door zandstranden zijn hier beeldbepalend. We hebben dan ook regelmatig over het strand en de zwarte rotsplaten gewandeld. Van dicht bij zien die laatste er echt heel mooi uit. Bijna een maanlandschap met kraters en kuilen, gevuld met water.
We zien talrijke schitterend witte stranden die vrijwel verlaten of zelfs helemaal leeg zijn. Maar vooral in de buurt van de stadjes zijn er ook veel stranden waar gesurft wordt. In elk stadje (hoe klein dan ook) is wel een surf school. We hebben het idee dat ook scholen uit de omgeving naar het strand komen om daar klassikaal surfles te geven. Dat is nog eens wat anders dan gymles op een pleintje :-). Wij vermaken ons inleg geval prima daar gewoon ergens langs het strand te gaan zitten en naar de surf lessen te kijken.

Na Cape Otway hebben we nog tussenstops gemaakt in Apollo Bay, in Wye River en in Lorne. Op zich leuke stadjes, maar niet bijster spectaculair. Inmiddels zitten we in Torquay, voor ons eindigt hier de Great Ocean Road. Torquay wordt in de folders aangeprezen als het mekka voor surfers. We hebben hier al wat rondgelopen, maar we hebben hier nog niet veel surfers gezien. Dat komt mogelijk door het mindere weer vandaag. Het is sinds we hier neerstreken somber, bewolkt en ‘maar’ 21 graden.
We hebben wel heel veel shops gezien met surf attributen en -uitrustingen. Torquay is de bakermat en hoofdkwartier van het bekende sufmerk Rip Curl. Er is dan ook een soort shopping mall naar dat merk genoemd. We waren te laat om daar nog even binnen te kijken. Morgen maar eens proberen om een super surf outfit te scoren. Handig voor als we binnenkort naar de woestijn gaan…